Kto był dyktatorem Ugandy od 1971 do 1979 roku?

Idi Amin Dada Oumee, właśc. Idi Awo-Ongo Angoo (ur. 17 maja 1925[a] w Koboko, zm. 16 sierpnia 2003 w Dżuddzie, Arabia Saudyjska) – polityk i feldmarszałek ugandyjski. Prezydent Ugandy, a faktycznie dyktator w latach 1971–1979. Członek małego plemienia Kakwa, z północno-zachodniej Ugandy. Z wyznania muzułmanin. Był synem miejscowej czarownicy. Ukończył cztery klasy anglojęzycznej szkoły podstawowej. Według autora jego biografii – Ericha Wiedemanna – dobrze umiał jedynie hodować kozy, a język suahili kaleczył. Dzięki swoim potężnym rozmiarom – 193 centymetrów wzrostu i ponad 100 kilogramów wagi – zwrócił na siebie uwagę oficerów rekrutujących żołnierzy do brytyjskiej armii kolonialnej spośród ludności tubylczej. W 1946 roku odkomenderowano go do 4. batalionu ugandyjskiego Kings African Rifle, początkowo służył jako asystent kucharza. Z czasem uczył się posługiwania karabinem. Zyskał przydomek „czarny bombardier” dzięki swoim ponadprzeciętnym zdolnościom jako rugbysta. Dzięki sile, brutalności i lojalności wyrobił sobie opinię „fantastycznego chłopaka” (według jego akt wojskowych), któremu jednak „brakowało szarych komórek”. Już jako żołnierz budził kontrowersje. Cieszący się opinią kobieciarza Amin zapraszał swoje kochanki na seks w łóżku w koszarach. Wywołał nieznaczny skandal, kiedy został przyłapany in flagranti z żoną towarzysza broni, który ścigał go za to gołego aż na ulicę.