Kto stworzył teorię Wielkiego Wybuchu?

Tuż po wybuchu nastąpił okres szalonej inflacji i zmniejszenia temperatury. Po jednej sekundzie temperatura spadla do tryliona stopni i zaczęły tworzyć się protony oraz neutrony, składniki atomów. Po minucie nastąpiła fuzja protonów i neutronów, powstały lekkie atomy wodoru i helu.  W ciągu następnych 375 tysiącach lat temperaturę spadla do 5400 stopni.  W tej temperaturze światło i fale elektromagnetyczne mogły swobodnie wędrować przez cały świat. O wiele później około 300 do 500 milionów lat po wielkim wybuchu zaczęły powstawać gwiazdy i galaktyki. W tym czasie wewnątrz gwiazd utworzyły się ciężkie atomy, takie jak węgiel, azot, żelazo, krzem i tlen, które umożliwiły powstanie życia, no i nas. Określenia Big Bang użyl po raz pierwszy brytyjski astronom Fred Hole w 1949 roku. Natomiast idea Wielkiego Wybuchu powstała około roku 1920. Belgijski astronom i katolicki ksiądz Georges Lemaitre zaproponował rozważenie historii świata w kierunku wstecznym od stanu obecnego do samego początku, który później zyskał nazwę Big Bang. Lemaitre znal Einsteina i jego ogólną teorię względności. Dwa odkrycia przyczyniły się do udowodnienia prawdziwości teorii Wielkiego Wybuchu.