Co jest częścią zbroi rycerza, która osłania stopę?

Trzewiki – część pełnej zbroi płytowej osłaniająca stopę. Trzewiki jako element zbroi pojawiły się w 1 połowie XIV w. jako uzupełnienie nagolenników, z którymi były łączone. Wywodziły się z używanej w XIII w., nakładanej na kolczugę, metalowej płyty osłaniającej wierzchnią część stopy i mocowanej skórzanym paskiem do kostki. Zwykli żołnierze nosili w tym czasie proste skórzane buty nabijane żelazem.

Wraz z rozwojem zbroi zmieniał się również kształt trzewików. Wykształciły się m.in. spiczaste trzewiki naśladujące ówczesne ciżmy. W butach z tak długimi nosami nie można było chodzić, nadawały się one jedynie do jazdy konnej. We Włoszech długie czubki trzewików do zbroi wykonywano z drewna i pokrywano skórą. Czubki te były mocowane śrubami do butów, kiedy jeździec już siedział na koniu. Tego typu trzewiki były używane do ok. 1490 r.