W Japonii istniały kobiety-wojownicy, chociaż dawna literatura rzadko o nich wspominała, opisując za to szlachetne heroiny, popełniające jigai (odpowiednik seppuku - kobieta przebijała sobie tętnicę szyjna), by uratować honor rodziny. Trzeba jednak pamiętać, że Japonia w średniowieczu nie była spokojnym krajem. Niemal bezustannie toczyły się tam walki, a posługujące się naginatą kobiety zastępowały czasem rannych mężczyzn - przeważnie swoich mężów - na polu bitwy.

Żony samurajów, tak jak oni sami, musiały przestrzegać ściśle określonych reguł. Ich stosunek do mężów był dokładnym odzwierciedleniem relacji pomiędzy samurajem i daimyo. Były posłuszne, ale nie bezwolne. Miały liczne obowiązki, których solenne wykonywanie było spraw± honoru. Zajmowały się domem nadzorowały pracę służby, kontrolowały wydatki. Przede wszystkim jednak wychowywały dzieci, wpajając im tradycyjne wartości, W sprawach dotyczących rodziny ich zdanie bardzo się liczyło. Niemniej, ich główną powinnością było służenie mężowi, jego rodzinie - zwłaszcza synom.

Konieczność poniesienia śmierci w obronie honoru męża - to bez wątpienia ogromne poświęcenie, które szczęśliwie przeminęło wraz z epoką samurajów. Wojownicza natura kobiet nigdy jednak nie została uśpiona. Chociaż ich dokonania na polu walki nie są ani w połowie tak znaczące, jak mężczyzn, Ľle byłoby pominąć ich szczególną - bo zupełnie inną od tej, jaką pełnią w świecie zachodnim - rolę w japońskim społeczeństwie.

Więcej informacji: www.jujutsu.pl