Lądolód grenlandzki – lądolód pokrywający 1 710 000 kilometrów kwadratowych, około 80% powierzchni Grenlandii. Jest to druga co do wielkości pokrywa lodowa na Ziemi, po lądolodzie Antarktydy. Czapa lodowa rozciąga się na długości ok. 2400 km w kierunku północ-południe, a największą szerokość: 1100 km osiąga na równoleżniku 77°N, blisko jej północnego końca. Średnia wysokość pokrywy lodowej to 2135 m. Miąższość generalnie przekracza 2 km, w najgrubszym miejscu lód ma ponad 3 km. Nie jest to jedyna pokrywa lodowa na Grenlandii – oddzielne lodowce i małe czapy lodowe pokrywają od 76 000 do 100 000 kilometrów kwadratowych na obrzeżach wyspy. Gdyby cała objętość lądolodu grenlandzkiego (2 850 000 km³) uległa stopieniu, doprowadziłoby to do ogólnoświatowego wzrostu poziomu morza o 7,2 m.

Ciężar lodu spowodował obniżenie podłoża skalnego centralnej Grenlandii; podłoże jest blisko poziomu morza w większej części wnętrza wyspy, podczas gdy na wybrzeżach występują góry, ograniczające lądolód. Gdyby usunąć lód, Grenlandia najprawdopodobniej stałaby się archipelagiem, przynajmniej do czasu aż izostazja nie spowodowałaby podniesienia lądu ponownie nad poziom morza. Powierzchnia lądolodu osiąga największą wysokość w obrębie dwóch wydłużonych w kierunku północ-południe kopuł lodowych.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org