28 stycznia 814 r. w Akwizgranie zmarł Karol Wielki, król Franków i Longobardów, cesarz rzymski od 800 r. Podczas 46 lat rządów podbił niemal całą zachodnią Europę tworząc imperium o powierzchni ponad miliona km kw., rozciągające się od rzeki Ebro po Łabę i Dunaj.

Badacze nie dysponują jednak informacjami źródłowymi dotyczącymi okoliczności narodzin człowieka, który tak poważnie wpłynął na losy kontynentu. Większość historyków jest zdania, że przyszedł on na świat w roku 742 (czasami podaje się datę 2 kwietnia 742 r.), co odpowiada informacji przekazanej przez kronikarza Einharda, który w „Życiu Karola Wielkiego” napisał, że władca umarł w 72. roku życia.

Karol Wielki zmarł 28 stycznia 814 r. w Akwizgranie w wieku 72 lat. „Tam podczas zimy dostał silnej febry i w styczniu położył się do łóżka. Zaraz, jak to zwykle robił w takich wypadkach, powstrzymał się od jedzenia, sądząc, że tą powściągliwością da się odpędzić albo złagodzić chorobę. Ale do febry przyłączyły się bóle w boku, które Grecy nazywają +pleuritis+ (zapalenie opłucnej – PAP), co przyspieszyło koniec, tym bardziej, że nadal zachowywał głodówkę i podtrzymywał swe ciało jedynie najmniejszą ilością napojów. Umarł po siedmiu dniach leżenia, przyjąwszy Świętą Komunię” – opisywał okoliczności śmierci Karola Wielkiego Einhard.

Więcej informacji: nauka.pap.pl