Według Europejskiego Towarzystwa Chirurgii Naczyniowej (ESVS) tętniakiem aorty brzusznej nazywa się miejscowe poszerzenie aorty ponad 30 mm średnicy. Najczęściej występuje w obwodowym odcinku aorty brzusznej, pomiędzy ujściami tętnic nerkowych a rozwidleniem aorty.

Najpoważniejszym zagrożeniem tętniaka jest jego pęknięcie, któremu towarzyszy nagły masywny krwotok do przestrzeni zaotrzewnowej lub jamy otrzewnej. W dużym uproszczeniu statystycznym można stwierdzić, że pęknięcie tętniaka w krajach o wysoce rozwiniętym systemie opieki zdrowotnej przeżyje jedynie ¼ chorych, ponieważ ¼ chorych z pękniętym tętniakiem nie zdąży dotrzeć do właściwego szpitala, ¼ umrze w tuż przed lub czasie operacji, ¼ chorych zginie w pierwszych 30 dniach po operacji.

Występuje ono średnio u 4,5% – 5,1% populacji w wieku 45-75 lat, od 3 do 6 razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Tętniaki aorty brzusznej zajmują trzynaste miejsce wśród przyczyn zgonu w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Szacuje się, że corocznie 15000 osób w USA oraz 8000 w Wielkiej Brytanii umiera z powodu pęknięcia tętniaka aorty brzusznej. Tętniaki aorty brzusznej stały się przyczyną zgony takich osobistości jak Albert Einstein, Charles de Gaulle, George C. Scott, Conway Twitty, Lucille Ball.

Więcej informacji: macromedica.pl