Terier szkocki bardzo przywiązuje się do swojego pana, jest lojalny i wierny. Raczej nie nadaje się na towarzysza małych dzieci, ale dobrze dogaduje się ze starszymi pociechami. Jest przyjaźnie nastawiony do ludzi, choć bywa nieufny wobec nieznajomych. Czujność i dobrze rozwinięty zmysł obserwacji czynią z niego niezłego, mało hałaśliwego stróża. Potrafi przystosować się do każdych warunków, choć jak wszystkie czworonogi nie przepada za częstymi zmianami.

Jego stosunki z pobratymcami z reguły układają się poprawnie, dopóki nie zostanie przez któregoś zaatakowany. Nie zawaha się wtedy użyć zębów nawet wobec znacznie większego od siebie przeciwnika. W stosunku do zwierząt, z którymi mieszka, jest tolerancyjny. Zaakceptuje kota, królika czy fretkę, jeśli pokażemy mu, że są one nowymi członkami rodziny. Na spacerach jednak chętnie pogoni za kotem albo wiewiórką, dlatego w ruchliwych miejscach lepiej go nie spuszczać ze smyczy.

Terier szkocki nie wymaga intensywnych treningów, ale musi mieć zapewnione regularne spacery. Nie nadaje się na towarzysza wypraw rowerowych (chyba że będzie je odbywał w koszyku), lecz dotrzyma właścicielowi kroku podczas długiej wycieczki. Może mieszkać w bloku, ale nie powinien chodzić po schodach. Doskonale czuje się w ogródku, lecz jeśli wykryje kreta, rozkopie pół działki, żeby go dopaść.

Więcej informacji: www.psy.pl