Seter irlandzki to urodzony optymista – wesoły, energiczny i pełen radości życia. Długo dojrzewa psychicznie i do późnej starości zachowuje młodzieńczą werwę. Wymaga bliskiego kontaktu z właścicielem. Nie powinno się go zostawiać samego na cały dzień ani izolować w kojcu. Źle wychowany, znudzony i niewybiegany może niszczyć rzeczy, stać się nadpobudliwy czy nieposłuszny.

Setery jako psy ruchliwe i skore do zabawy szybko znajdują wspólny język z dziećmi. W wypadku kilkuletnich maluchów trzeba jednak uważać, aby pies niechcący ich nie przewrócił. Przedstawiciele tej rasy są przyjaźnie nastawieni do ludzi i na pewno nie sprawdzą się w roli psów stróżujących.

Seter irlandzki ma silny instynkt myśliwski. Jeśli zainteresuje go ciekawy trop, to pobiegnie przed siebie, dlatego w mieście lepiej prowadzić go na smyczy. Luzem może biegać na łące, pod warunkiem że umie wracać na komendę.

W domu seter wydaje się mało absorbującym leniuchem. Choć większość czasu przesypia lub wyleguje się na kanapie, w rzeczywistości jest pełen energii i codziennie przez jedną lub dwie godziny musi się wybiegać. Chętnie też pływa i brodzi w szuwarach. Doskonale nadaje się na towarzysza rowerzysty lub biegacza, ale trzeba pamiętać, by zanim nie skończy piętnastu miesięcy, nie forsować go.

Więcej informacji: www.psy.pl