Co wykorzystali Grecy, by zdobyć Troję?

Koń trojański – zbudowany podczas wojny trojańskiej wielki koń, zrobiony z drewna, w którym ukryli się wojownicy greccy w czasie zdobywania Troi, pozorując jednocześnie odstąpienie od oblężenia. Obrońcy miasta, za namową Sinona, wbrew przestrogom Kasandry i Laokoona wciągnęli konia do miasta. Tam w nocy Achajowie wyszli z ukrycia, otworzyli bramy wojownikom i w ten sposób zdobyli miasto. Wydarzenie to wspomniane jest w "Odysei" Homera, a jego opis znajduje się w "Eneidzie" Wergiliusza.

Koń trojański miał zostać wykonany z drewna jodłowego. U starożytnych Greków jodła była drzewem poświęconym Posejdonowi oraz Artemidzie i wiązano je także z kultem Dionizosa. Zakładano zatem, że obrońcy Troi zechcą ustawić konia wewnątrz murów miasta, na ofiarę dla bogów. Określenie „koń trojański” jest synonimem podstępnego, przynoszącego zgubę podarunku, w tym znaczeniu jest też używane w informatyce.