Madrygał (wokalna forma muzyczna) – wokalny utwór wielogłosowy, zwykle poruszający treści o tematyce świeckiej, miłosnej, przedstawiającej sielankowy tryb życia. Popularny w średniowieczu, ale jego rozkwit nastąpił w XVI w. Renesansowy madrygał ze średniowiecznym łączyło już tylko kilka nielicznych aspektów tekstowych oraz dominacja liryki miłosnej. Średniowieczny madrygał był dwu-lub trzygłosowy. W madrygale renesansowym nastąpiło powiększenie liczby głosów (w pierwszej połowie XVI w. przeważał układ czterogłosowy, w 2. połowie XVI w. były najczęściej kompozycjami pięciogłosowymi). Madrygał rozwinął się z włoskiej piosenki ludowej- frotolli, oraz form do niej zbliżonych- villanelli, villoty (napolitana), canzony i strambotto. Posiadał budowę symetryczną, homofonię akordową, formę przekomponowaną oraz fragmenty zawierające dźwięki chromatycznie zmienione (było to nawiązanie do skal modalnych, czyli kościelnych, typowych dla średniowiecza). Tekst był ściśle powiązany z muzyką, jego zadaniem było zilustrowanie każdego szczegółu. Szczególnym uznaniem cieszyły się madrygały takich twórców, jak: Pietro Bembo, Michaelangelo Buonarroti (bratanek Michała Anioła), Antonio Molino, Giovanni della Casa i Torquato Tasso. Madrygały były nasycone dużą ilością emocji występujących w tekście i opisujących je muzyce.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org