Co z tego charakteryzuje się utrzymywaniem się dziecięcych cech psychicznych i fizycznych u osoby dorosłej?

Infantylny, a więc dziecinny, niedojrzały, to cecha, którą przypisuje się niekiedy osobom dorosłym. Infantylizm stanowi pojęcie niezwykle szerokie, którym operują pedagodzy, psychologowie i lekarze. W najczęściej używanym znaczeniu jest to jedno z zaburzeń psychicznych. Jest rozpoznawane u pacjentów, u których obserwuje się patologiczne zahamowanie rozwoju psychicznego lub fizycznego. Infantylizm może być wrodzony, czasem też towarzyszy chorobom somatycznym i zaburzeniom psychicznym.

Infantylny to nie to samo co dziecinny w dosłownym znaczeniu tego słowa. Mało kto wie, że infantylizm to choroba, która ma związek z niedoczynnością przysadki mózgowej w okresie dojrzewania. Osoby, które cierpią na infantylizm, są często bezpłodne (w ich przypadku dochodzi do wtórnej niedoczynności gonad). Infantylizm może być wrodzony, uwarunkowany genetycznie, lub też stanowić powikłanie chorób przebytych w dzieciństwie, np. przewlekłych chorób nerek.