Co - zgodnie z rzymską legendą - stało się z Remusem?

Romulus i Remus – bracia bliźniacy, legendarni założyciele miasta Rzym. Według rzymskich historyków, przede wszystkim Liwiusza, bracia byli wnukami króla miasta Alba Longa, Numitora. Brat Numitora Amulius dokonał zamachu stanu, króla wtrącił do więzienia, a jego córce Rei Sylwii kazał zostać westalką i żyć w celibacie.

Po osiągnięciu pełnoletniości Romulus i Remus dowiedzieli się o swoim pochodzeniu. Dokonali zamachu stanu przywracając na tron prawowitego władcę Numitora. Następnie z grupą młodzieży odeszli szukać nowej siedziby. Nowy gród założyli w miejscu, w którym wcześniej wyrzuciły ich fale Tybru. W tym celu posłużyli się rytuałem auspicjów. Romulus, usadowiony na Palatynie, zyskał lepszy omen od obserwującego z Awentynu Remusa. Według jednego z przekazów Romulus zobaczył dwanaście sępów, natomiast Remus tylko sześć.

Gdy Remus upokorzony porażką zaczął drwić z brata i przeskoczył bruzdę wyznaczającą granicę przyszłego miasta, ten zabił go, wypowiadając słowa: „niechaj tak zginie każdy, kto przez mury moje przejść się odważy!".