Chasydyzm – ruch religijny, zapoczątkowany w XVIII w., którego celem była odnowa religijności wyznawców judaizmu. Uformował się na terenie Podola, pod wpływem mistyki (której głównym ośrodkiem było galilejskie miasto Safed), ludowej tradycji Żydów Rzeczypospolitej, a także elementów słowiańskiej kultury ludowej i folkloru. Twórcą i pierwszym przywódcą ruchu był Baal Szem Tow z Międzyboża.

Chasydyzm nie wykształcił jednolitej doktryny, a nauki i praktyki poszczególnych cadyków były odmienne. W stosunku do judaizmu ortodoksyjnego (mitnagdim) chasydyzm wnosił silny pierwiastek emocjonalny, elementy panteizmu oraz praktyki ekstatyczne (widoczne w modlitwie, śpiewie i tańcu), odrzucał zinstytucjonalizowane formy religijności (zwłaszcza w początkowym okresie kształtowania się ruchu), kładł nacisk na spontaniczność. Uformował nową ludową wiarę, opartą na autorytecie cadyków.

Więcej informacji: sztetl.org.pl