Czym był "byk z brązu"?

Byk z brązu (byk Falarisa, sycylijski, spiżowy) – jedno z najstarszych opisanych narzędzi kaźni, które rzekomo miał używać Falaris, tyran sycylijskiego miasta Akragas (Agrigento) w latach ok. 570–554 p.n.e. Jego wygląd i zastosowanie opisał Diodor Sycylijski. Zgodnie z jego opisem pierwotnie spiżowy byk miał pełnić rolę skomplikowanego instrumentu muzycznego, uświetniającego uroczystości odbywające się w świątyni. Jednak jego konstruktor, Perillus, miał namówić Falarisa do wykorzystania go jako narzędzia kaźni, do którego przez górny zamykany otwór mieli być wkładani skazańcy, a następnie mieli być pieczeni żywcem, rozniecając ogień pod bykiem. Krzyk ofiar miał być zniekształcany podczas przechodzenia przez przemyślnie skonstruowany modulator umieszczony w głowie byka i słyszany na zewnątrz jako ryk zwierzęcia. Falaris, zdumiony pomysłem Perillusa, miał polecić mu wejść do urządzenia i zademonstrować, w jaki sposób ono działa. Artysta wszedł do środka, a tyran rozkazał zamknąć otwór i rozpalić pod bykiem ogień. Perillus, uznawany często za pierwszą ofiarę „byka z brązu”, według Diodora miał zostać wyciągnięty, zanim zdążył się usmażyć, a następnie na rozkaz tyrana strącony ze skały.