Choroba Parkinsona zawdzięcza swoją nazwę Jamesowi Parkinsonowi, angielskiemu lekarzowi, który po raz pierwszy opisał ją w 1817 roku w pracy „An Essay on the Shaking Palsy”. Jest to powoli postępujące, nieodwracalne schorzenie neurodegeneracyjne. Charakteryzuje się stopniową utratą neuronów produkujących dopaminę, co czyni ją przewlekłą chorobą wpływającą na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), prowadzącą do postępujących problemów motorycznych, poznawczych i behawioralnych. 'Triada parkinsonowska' obejmuje trzy główne objawy motoryczne: akinezję, sztywność plastyczną i drżenia spoczynkowe. Jest to druga najczęstsza choroba neurodegeneracyjna po chorobie Alzheimera. Demencja związana z Parkinsonem jest bardziej powszechna w późniejszych stadiach choroby.

Dokładne przyczyny choroby Parkinsona pozostają niejasne, ale uważa się, że wynikają z kombinacji czynników genetycznych i środowiskowych. Obraz kliniczny wynika głównie z utraty neuronów w istocie czarnej i uszkodzenia szlaków nigrostriatalnych. Choroba zazwyczaj zaczyna się między 45 a 70 rokiem życia, dotykając około 1% osób powyżej 60 roku życia. Choroba Parkinsona różni się od zespołów parkinsonowskich, które są zazwyczaj bardziej nasilone, mają różnorodne pochodzenie i słabo reagują na leczenie.

Obecnie nie ma lekarstwa na chorobę Parkinsona, a leczenie skupia się na zarządzaniu objawami.

Więcej informacji: fr.wikipedia.org