Pierwsza brytyjska budka telefoniczna – model K1 – powstał w 1920 r. Gdy jednak powzięto pomysł ustawienia budek telefonicznych na terenie Londynu, przeprowadzono konkurs na projekt wzorcowej budki telefonicznej, którym kierowała Royal Fine Art Commission. W efekcie konkursu wybrano projekt znanego architekta Gilesa Gilberta Scotta – na jego podstawie powstał popularny model K2. Budka była prosta i elegancka, z oszklonymi ścianami z trzech stron i dachem o kształcie płytkiej kopuły. Budki z tej serii wykonywane były z żeliwa i malowane na czerwono. Model K2 zaczęto powszechnie używać w Londynie.

Początkowo budki zaprojektowane przez Scotta były krytykowane – uważano, że wcześniejszy model, bogatszy, był bardziej odpowiedni. Z czasem jednak modele K2 i K6 zaczęły być uznawane są za jeden z symboli Wielkiej Brytanii oraz jedno z najlepszych osiągnięć brytyjskiego designu. Próby usuwania budek z brytyjskiego krajobrazu często spotykały się z protestami, a wiele z nich objęto ochroną – w 1986 r. pierwszą z nich wpisano na brytyjską listę dziedzictwa. Wobec zmniejszającego się zapotrzebowania na usługi publicznych telefonów, British Telecom prowadzi akcję Adopt a Kiosk, w ramach której odsprzedaje budki lokalnym społecznościom na inne cele za symbolicznego funta. Wiele z nich znalazło zastosowanie jako wiejskie mini-biblioteki.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org