Wyjątkowo, jak na zimorodki (przynajmniej takie, jakie znamy w naszym klimacie), kukabury upodobały sobie środowisko lądowe na teren swych polowań. Na swą zdobycz czatują cierpliwie na gałęzi drzewa. Dlatego preferują zadrzewione tereny. Często przebywają blisko osiedli ludzkich. Kukabury pozostają w pobliżu innych przedstawicieli swego gatunku – zwykle blisko z nimi spokrewnionych. W razie potrzeby mogą wszystkie razem stanąć w obronie zamieszkiwanego terytorium.

Kukabury mimo swego sympatycznego wyglądu są zaciętymi drapieżnikami. Łowią kręgowce, nawet drobne ssaki. Często ich ofiarą padają i mniejsze owady. Występują wyłącznie w Australii i na Tasmanii. Zamieszkują głównie wschodnią i południowo-wschodnią część kontynentu australijskiego.

Ubarwienie jest jasne, jedynie skrzydła i ogon mają ciemną, kontrastową barwę. Brunatno-szare pokrywy skrzydeł zdobią niebieskawe akcenty. Ogon również brązowy, ale o nieco żywszych odcieniach – pomarańczowych prążkach przeplatających się na ciemnym tle. Końcówki sterówek są białe. Na głowie, od dzioba daleko poza oko sięga pas ciemnobrunatnych piórek okalających duże oko o ciemnej tęczówce. Charakterystyczną cechą tego zimorodka jest dziób, którego górna część ubarwiona jest ciemno, a dolna ma bladożółty kolor.

Więcej informacji: www.ekologia.pl