Zaburzenie zbieractwa, znane również jako kompulsywne zbieractwo, polega na nadmiernym gromadzeniu przedmiotów, niezależnie od ich użyteczności czy wartości. Osoby z tym zaburzeniem często ignorują potencjalne zagrożenia lub niehigieniczne warunki, które mogą się z tym wiązać. Skrajna forma tego zaburzenia, znana jako syndrom Diogenesa, obejmuje również zaniedbanie higieny osobistej.

Nadmierne gromadzenie przedmiotów może poważnie wpływać na codzienne życie, utrudniając poruszanie się i zakłócając podstawowe czynności, takie jak gotowanie, sprzątanie, kąpiel czy nawet sen. Obecnie nie jest jasne, czy zaburzenie zbieractwa jest odrębnym schorzeniem, czy też objawem innego zaburzenia, takiego jak zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD).

W 2013 roku zaburzenie zbieractwa zostało oficjalnie uznane w piątej edycji Podręcznika Diagnostyczno-Statystycznego Zaburzeń Psychicznych (DSM-5).

Zaburzenie to dotyka około 2 do 6% dorosłej populacji. Wśród nastolatków występuje u około 2%, z lekką przewagą kobiet. Jednak w ogólnej populacji mężczyźni są nieco bardziej narażeni.

Zaburzenie zazwyczaj zaczyna się w okresie przedpokwitaniowym, staje się przewlekłe i z czasem się pogarsza, często nasilane przez stres emocjonalny.

Przykładowo, bibliofil gromadzi książki, gazety lub czasopisma.

Więcej informacji: fr.wikipedia.org