Czym w okresie rzymskim był denar?

Denar – dawna moneta srebrna. Pierwszy raz wybita w Rzymie ok. 215/214 roku p.n.e. Nazwa pochodzi z łac. deni – po dziesięć, gdyż wówczas miała wartość dziesięciu brązowych asów.

Denar jako monetę obiegową zaczęto bić w okresie II wojny punickiej (218–201 p.n.e.). Pierwotnie jego normatywna waga wynosiła 4,55 g, tj. 1/72 rzymskiej libry, czyli funta. Pierwsze denary miały na awersie głowę bogini Romy.

W średniowieczu od X stulecia aż do ok. połowy XIII w. denarem nazywano niemal każdą monetą srebrną w wielu nowo powstałych chrześcijańskich państwach Europy, kierując się tradycją odziedziczoną po Rzymianach i nawiązując do prestiżu imperium rzymskiego. Do czasu zastąpienia go groszem denar był podstawową srebrną jednostką monetarną w całej Europie zachodniej i środkowej.