REKLAMA
Dlaczego Rudyard Kipling nazwał swój zbiór opowiadań dla dzieci "Takie sobie bajeczki"?
Rudyard Kipling (1865 - 1936) – angielski prozaik i poeta. Zdobył światową popularność wierszami o brytyjskich żołnierzach służących w koloniach oraz przygodowymi opowieściami zaliczanymi do klasyki literatury młodzieżowej. Lata młodości spędził głównie w Indiach, które są egzotycznym tłem jego najbardziej znanych utworów: powieści Kim oraz opowiadań fantastycznych "Księga dżungli". Jego niezwykle poczytna twórczość budziła skrajnie różne oceny krytyków. W roku 1907 został wyróżniony literacką Nagrodą Nobla „w uznaniu przenikliwości, oryginalnej wyobraźni, śmiałych pomysłów i wybitnego talentu narracyjnego”.
Powrót Kiplingów do Stanów Zjednoczonych w roku 1899 zakończył się rodzinnym nieszczęściem. Pisarz i jego córka Josephine zapadli na zapalenie płuc, którego dziewczynka nie przeżyła. Po śmierci córki wstrząśnięty Kipling zaczął intensywnie pracować nad zbiorem "Takie sobie bajeczki", który ukazał się w roku 1902 i został tak nazwany ku czci dziewczynki. Te proste historyjki z morałem, zaliczane do klasyki literatury dziecięcej, dzięki przemyślanej formie i finezyjnemu humorowi stały się atrakcją literacką także dla dorosłych. Pisarz stworzył w tym tomie nowoczesny bestiariusz, dzięki któremu mógł z przymrużeniem oka wyjaśnić najmłodszym czytelnikom, dlaczego słoń ma długą trąbę, jak powstał garb wielbłąda albo z jakiego powodu lampart dostał plam na skórze oraz opisywał przebiegłego kota, który zawsze chadzał własnymi drogami i chełpliwego motyla, który tupał nóżką.
Więcej informacji:
pl.wikipedia.org
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA