Epona – jedno z najstarszych i najważniejszych bóstw celtyckich, jej imię powstało od celtyckiego słowa oznaczającego klacz. Pierwsza wzmianka o bogini pochodzi z Satyr Juwenalisa. Część uczonych nie wyklucza, że Epona była przewodniczką dusz, prowadzącą zmarłych do krainy umarłych. Jak inne boginie-matki, często łączono Eponę ze śmiercią. W tym aspekcie przedstawiano ją z symbolizującym w mitologii celtyckiej pogrzeb zwierzęciem – krukiem lub z symbolizującym zaświaty psem. Klucz w jej rękach oznacza moc otwierania wrót do Zaświatów. W walijskim micie o Pwyllu ma ona jakiś związek z jego małżonką Rhiannon. W sztuce, zazwyczaj, przedstawiana z końmi: jako kobieta siedząca na koniu (na sposób damski), karmiąca konia z ręki, wiodącą dwa koni, jako klacz karmiącą źrebię.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org