Cydr cydrowi nierówny. Podobnie jak wino, ma on swoje style, a każdy z nich ma ściśle określone kryteria. Zrobienie cydru w odpowiednim stylu to nie lada sztuka i wymaga wielu lat pracy, prób i błędów.

Można wyróżnić kilka głównych stylów:

▪︎ West Country – charakterystyczny dla rejonu zachodniej Anglii, uznawany za klasyczny, bogaty w taniny; jednym z jego rodzajów jest “scrumpy” – niegazowany, niefiltrowany cydr z wyczuwalnym kwasem octowym w smaku, o zawartości alkoholu 6-8%.

▪︎ Francuski –produkowany w rejonie Normandii i Bretanii z odmian takich jak Frequin Rouge, Bisquet, wytwarzanu metodą zwaną keeving–dzięki niej cydr jest naturalnie słodki i gazowany, bardzo owocowy.

▪︎ Hiszpański – jego kolebką jest prowincja Asturia, a także Kraj Basków, Navarra; jest dość kwaśny, nalewany w tradycyjny sposób –z wysokości co najmniej jednego metra, aby mógł się naturalnie spienić w szklance.

▪︎ Aromatyzowany – z dodatkiem soków z innych owoców albo innych składników, np. przypraw korzennych, miodu, chmielu, a nawet konopi siewnych. W takich eksperymentach gustują głównie Amerykanie.

▪︎ Lodowy – produkowany głównie w Kanadzie w Qubeku, wytwarzany z zamrożonego soku jabłkowego (lub z zamrożonych jabłek); bardzo słodki z dużą zawartością alkoholu (może mieć ponad 12%).

Więcej informacji: studiowina.pl