Wśród tekstów antropologicznych traktujących o sporcie, ćwiczenia siłowe wraz z swym polem znaczeniowym stały się wdzięcznym obiektem analiz. Mody na różne formy aktywności fizycznej są wypadkową obyczajowości, pozostają ściśle sprzężone z rolami przypisywanymi płci w konkretnym momencie historycznym i społeczeństwie. Nie stanowi więc zaskoczenia niegdysiejsze łączenie kultury siłowni (gym culture) w konstruowaniu kategorii męskości. Współcześnie, wraz z właściwym dla późnej nowoczesności, wymogiem samodzielnego kreowania własnej tożsamości – głównie w oparciu o ciało – aktywność na siłowni pozostaje istotnym atrybutem pozwalającym na manifestowanie otoczeniu identyfikacji kulturowych i społecznych, świadczącym o respektowaniu norm moralnych i zdrowotnych. Siłownia, niegdyś nieodzownie łączona z kulturystyką, współcześnie nadal wpisuje się w transgresyjne użycie ciała, a jednocześnie jest ściśle powiązana z konsumpcyjnym stylem życia. Takie właśnie przedstawienie dominuje w aktualnej krytyce kulturowej.

Więcej informacji: ethnomuseum.pl