Powstanie tajpingów (1851–1864) – powstanie ludowe w Chinach. W powstaniu tajpingów zginęło co najmniej 20 mln ludzi. W tym czasie miały ponadto miejsce powstanie Nian (1853–1868), muzułmańskie powstania w południowo-zachodnich (1855–1873) i północno-zachodnich Chinach (1862–1877).

Po I wojnie opiumowej w ciągu kilku lat import tkanin bawełnianych i wełnianych z Wielkiej Brytanii do Chin wzrósł ok. 4-krotnie. Zrujnował on tysiące drobnych zakładów tkackich w całym kraju i spowodował wystąpienie dużego deficytu w handlu zagranicznym. Wzrósł też znacznie kurs srebrnego pieniądza, jakim płacono za import towarów, w stosunku do pieniędzy miedzianych, będących w obrocie wewnętrznym. W konsekwencji nastąpił znaczny wzrost podatków i gwałtowne ubożenie ludności. Na tym tle doszło do dziesiątek powstań i buntów, głównie chłopskich, zwłaszcza w prowincjach południowych, które najbardziej ucierpiały wskutek brytyjskiej ekspansji.

Ostatnim akordem powstania było zdobycie przez wojska rządowe Nankinu, będącego stolicą tajpingów i rzeź 100 tys. obrońców miasta. Niebiański Król Hong Xiuquan popełnił samobójstwo na cztery miesiące przed upadkiem miasta, przekazując władzę swojemu synowi, Hong Tianguifu. On i książęta Niebiańskiego Królestwa zostali następnie zgładzeni przez zwycięską dynastię Qing.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org