Pierwsze balony na ogrzane powietrze zostały zbudowane przez braci Montgolfier w 1782 roku, od których nazwiska ten typ balonu był pierwotnie określany montgolfiera, w odróżnieniu od balonów napełnianych lżejszym od powietrza gazem, zwanymi – od nazwiska ich wynalazcy Jacques’a Alexandre’a Charles’a – charlierami (pol. szarlierami).

Pierwszy bezzałogowy lot balonu o trzymetrowej średnicy czaszy odbył się 14 grudnia 1782 roku w Paryżu. Balon, nad którym utracono wówczas kontrolę, przeleciał dwa kilometry, po wylądowaniu został zniszczony przez ciekawskich. Pierwszą publiczną prezentację balonu na ogrzane powietrze bracia Montgolfier przeprowadzili na łące koło Annonay 4 czerwca 1783 roku. Ich balon wzniósł się na wysokość 2000 m i w czasie 10-minutowego lotu przebył odległość blisko 2 km.

Materiałami, używanymi do budowy montgolfier były papier, płótno lub jedwab. Do ogrzewania powietrza w montgolfierze używano płomieni ogniska, z czego wynikał jej mały udźwig i niewielki zasięg. Renesans balonów na ogrzane powietrze nastąpił w latach 60. XX w., kiedy do ogrzewania powietrza zaczęto używać palników zasilanych propanem.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org