Luigi Boccherini (1743 - 1805) – włoski kompozytor i wiolonczelista epoki klasycyzmu oraz rokoko, dzięki któremu wiolonczela awansowała do rzędu instrumentów solowych. Uważany za jednego (obok Haydna) z twórców kwartetu smyczkowego.

Luigi Boccherini pochodził z muzycznej rodziny, jego ojciec grał na wiolonczeli oraz kontrabasie. Naukę gry na wiolonczeli rozpoczął pod kierunkiem ojca, w wieku pięciu lat. W 1757 r. rozpoczął studia w Rzymie pod kierunkiem Giovanniego Battisty Costanziego. W 1761 r. wyjechał do Hiszpanii, gdzie w 1670 znalazł zatrudnienie u infanta Ludwik Antonia - młodszego brata Karola III. Współpraca zakończyła się, gdy królowi nie spodobał się fragment jednego z utworów, a poirytowany kompozytor podwoił dany motyw. Po tym incydencie, obrażony Boccherini udał się w góry Gredos, gdzie stworzył swoje najsłynniejsze dzieła. Do mecenasów twórczości Boccheriniego należeli też Lucjan Bonaparte i Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org