Źródła sztuki gotyckiej sięgają terenów Francji, jeszcze XII wieku. Do Polski kierunek ten przywędrował na początku XIII wieku, wraz z rozwojem zakonu cystersów. Upowszechnienie terminu „gotyk” nastąpiło w XVI wieku dzięki Georgio Vasariemu. Historycy sztuki dokonali następującej periodyzacji kultury gotyckiej:

- wczesny gotyk – XII wiek do II połowy XIII,

- pełny gotyk - II połowy XIII do II połowy XIV wieku,

- późny gotyk - II połowy XIV do przełomu XV/XVI wieku.

Cechy sztuki gotyckiej były następujące:

- podstawa budowli była wzniesiona na planie krzyża,

- system halowy i bazylikowy,

- strzelistość (podyktowana chęcią wznoszenia się do Boga) i smukłość budowli,

- system konstrukcji budowli –szkieletowy, oparty na przyporach,

- zastosowanie filarów i żeber wewnątrz budowli,

- cegła podstawowym materiałem budowlanym,

- wewnątrz budowli sklepienia krzyżowo – żebrowe, wachlarzowe, siateczkowe, gwieździste, kryształowe i palmowe,

- okna, portale i inne elementy zakończone ostrymi łukami (łuk łamany),

- wysokie, smukłe okna zdobione witrażami,

- rozwój architektury świeckiej np.: ratusze, sukiennice, kamienice, mury miejskie, baszty, zamki, młyny, spichrze, uniwersytety, barbakany (budowle na planie koła ze strzelnicami, służyły do obrony).

Więcej informacji: historia.na6.pl