Diabeł tasmański obecnie występuje jedynie na Tasmanii. Historycznie zamieszkiwał także Australię, jednak prawdopodobnie w wyniku konkurencji ze strony psa dingo, wyginął z obszaru kontynentu około 400 lat temu.

Diabeł tasmański zamieszkuje wszystkie dostępne siedliska na Tasmanii. Chętnie przebywa w świetlistych lasach. Największe zagęszczenie diabła tasmańskiego notuje się w krajobrazie mozaikowym pól, łąk i lasów. Zwierzę o aktywności nocnej. Dzień spędza w norze, jaskini lub w wydrążonych kłodach. Prowadzi samotny tryb życia. Żyje do 8 lat, z reguły jednak krócej. Mocno zdziesiątkowany przez chorobę DFTD (rak pyska diabła). Na jego liczebność wpływa także degradacja siedlisk, wylesianie, jak również wypadki drogowe. Według Czerwonej Listy IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN).

Diabeł tasmański jest w głównej mierzę padlinożercą, żywi się padliną ssaków (wombatów, oposów, owiec, królików). W jego diecie, choć w mniejszym stopniu znaleźć można bezkręgowce (owady), kręgowce (płazy, gady, ptaki, ryby) oraz pokarm roślinny.

Więcej informacji: www.ekologia.pl