Jan XII – papież w okresie od 16 grudnia 955 do 4 grudnia 963 i od lutego 964 do kwietnia 964.

Urodził się w Rzymie, jako Oktawian, syn Alberyka II; pochodził z rodu Tusculum. Na wyraźną prośbę swojego ojca został wybrany papieżem w wieku osiemnastu lat. Oktawian, w chwili wyboru miał już święcenia kapłańskie.

Jan sprawował zarówno władzę duchową, jak i świecką, jednak nie interesował się sprawami duchownymi – źródła podają, że zamienił Pałac Laterański w dom publiczny. Był najmłodszym papieżem w historii Kościoła. Za jego pontyfikatu rozpoczął się nowy okres w dziejach Państwa Kościelnego (papiestwa) – związek ze Świętym Cesarstwem Rzymskim. Jan XII, w zamian za pomoc w odzyskaniu Kapui i Benewentu, koronował króla Niemiec Ottona I na cesarza, któremu całkowicie się podporządkował.

Jednak już niedługo Jan XII zaczął spiskować przeciwko Ottonowi. Zirytowany tym cesarz przybył do Rzymu i zajął miasto. Papież musiał uciekać do Tivoli.

Cesarz Otton zwołał kler rzymski i przeprowadził synod, na którym Jan XII został usunięty z urzędu i zastąpiony Leonem VIII. Jan jednak powrócił do Rzymu i wywołał powstanie, które zostało krwawo stłumione. Udało mu się jednak przepędzić Leona i zająć jego miejsce. Cesarz Otton niestety już po kilku miesiącach ponownie wygnał Jana i zastąpił go Leonem.

Okoliczności śmierci są niepewne. Istnieje legenda mówiąca, że zmarł na udar mózgu w trakcie cudzołóstwa. Według innych podań został zabity przez męża kobiety, z którą dopuścił się cudzołóstwa.

Więcej informacji: pl.m.wikipedia.org