Godzina, jako jednostka czasu, była z początku używana przez cywilizacje starożytności (między innymi Egiptu, Sumeru, Indii oraz Chin) jako dwunasta część okresu pomiędzy wschodem i zachodem słońca, lub jako 1/24 całego dnia. W obu przypadkach podział ten odzwierciedlał powszechne użycie dwunastkowego systemu jednostkowego. Znaczenie liczby „12” przypisywane jest liczbie corocznych cyklów księżyca, a także liczbie kości palców jednej ręki człowieka (3 w każdym z czterech palców. Znacząca jest tu możliwość policzenia 12 kości palców po kolei za pomocą kciuka). Ponadto bardzo powszechna jest tendencja do analogicznego zapisu danych (12 miesięcy, 12 znaków zodiaku, 12 godzin, tuzin).

Cywilizacji starożytnego Egiptu przypisuje się utworzenie podziału nocy na 12 części, jakkolwiek miał on wiele wersji na przestrzeni wieków. Astronomowie Średniego Państwa (9 i 10 dynastia), dzięki obserwacji gwiazd stworzyli podział najpierw na 36 części, a dopiero potem został on uproszczony do podziału na 24 części (używając 24 gwiazd, z których 12 wyznaczało okres nocy).

Więcej informacji: pl.wikipedia.org