Kamienie z Carnac to wyjątkowo gęsta kolekcja megalitycznych miejsc w pobliżu południowego wybrzeża Bretanii w północno-zachodniej Francji, składająca się z kamiennych rzędów grobowców, tak zwanych tumuli (kopców grobowych) i pojedynczych menhirów. Większość kamieni znajduje się w bretońskiej gminie Carnac, ale niektóre, umieszczone bardziej na wschodzie, znajdują się w sąsiednim La Trinité-sur-Mer. Kamienie zostały wzniesione w okresie neolitu, prawdopodobnie około 3300 r. p.n.e., ale niektóre mogą pochodzić nawet z 4500 r. p.n.e.. Chociaż kamienie pochodzą z okresu 4500-3300 p.n.e., współczesne mity wiążą je z rzymskimi i chrześcijańskimi okupacjami z I wieku naszej ery. Chrześcijański mit związany z kamieniami głosi, że byli to pogańscy żołnierze ścigający papieża Korneliusza, który zamienił ich w kamień. Bretania ma własne lokalne legendy - tradycyjnie twierdzi się, że powodem, dla którego stoją w tak idealnie prostych liniach, jest to, że są rzymskim legionem zamienionym w kamień przez Merlina. W ostatnich stuleciach wiele miejsc zostało zaniedbanych, a nawet były wykorzystywane jako schronienia dla owiec, kurniki, a nawet piece. Jeszcze częściej kamienie były usuwane, aby zrobić miejsce dla dróg lub jako materiały budowlane.

Więcej informacji: en.m.wikipedia.org