Wiolonczela (wł. violoncello, skrót: vc.) – tenorowo-basowy instrument muzyczny strunowy z grupy smyczkowych. Wiolonczela posiada 4 struny, strojone w kwintach.

Instrument zbudowany na wzór skrzypiec, lecz posiada dwukrotnie dłuższy korpus i czterokrotnie wyższe boczki. Wiolonczela składa się z dużego pudła rezonansowego z dwoma „efami” oraz szyjki z bezprogową podstrunnicą, zakończoną główką w charakterystycznym kształcie ślimaka. Struny, podparte na mostku (zwanym też podstawkiem), napinane są za pomocą klinowych naciągów – kołków, umieszczonych po obu stronach główki, z drugiej strony zaczepione są na strunociągu. Dla wygodniejszego strojenia używane bywają mikrostroiki.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org