Set był przedstawiany pod postacią nieustalonego przez współczesną naukę gatunku zwierzęcia, nazywanego umownie „zwierzęciem Seta” albo „stworem Tyfona” (bądź też antropomorficznie, jako człowiek z głową zwierzęcia). Wśród egipskich zwierząt kultowych należy ono do nielicznej, kojarzonej negatywnie grupy stworzeń hybrydalnych.

Zwierzę Seta podobne jest do psa lub szakala o wygiętym pysku, kanciastych uszach i sterczącym ogonie, na końcu rozwidlonym lub strzałowatym. W jego sylwetce doszukiwano się cech charta, osła, pustynnych antylop, leśnego okapi, mrównika, a nawet ryjoskoczka. Stwór ten uważano za zwierzę pustynne. Dla koczowniczych łowców z Górnego Egiptu stanowił ucieleśnienie mocy Seta (kolebką jego kultu jest XI nom), natomiast dla rolniczej ludności Delty był symbolem zła.

Najstarsze przedstawienia zwierzęcia Seta pochodzą z okresu predynastycznego. Niektóre wyobrażenia graficzne kultury Nagada I i Nagada II odnoszą się również do przedstawień tego stworzenia. Podobne cechy mają także zwierzęta ukazane na głowicy tzw. Maczugi Skorpiona z kultury Nagada III. Zdaniem niektórych badaczy sokół Horusa i zwierzę Seta widoczne na sztandarach otaczających głowicę maczugi stanowiły dwa starodawne emblematy plemienne. Kształt głowy zwierzęcia Seta miało także zakończenie berła uas, symbolizującego siłę, władzę, szczęście i zdrowie.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org