Michaił Kutuzow (16 września 1745 - 28 kwietnia 1813) – rosyjski dowódca, od roku 1812 książę smoleński, a 31 sierpnia 1812 generał feldmarszałek, wolnomularz. Uważany powszechnie za architekta klęski kampanii rosyjskiej Napoleona. Niesłusznie, gdyż twórcą strategii polegającej na wciągnięciu Wielkiej Armii w głąb Rosji i jej późniejszym zniszczeniu był poprzednik Kutuzowa – Michaił Barclay de Tolly. Kutuzow pozostaje jednak jednym z głównych autorów tego sukcesu.

Uczestnik wojen z Turcją. W czasie wojny 1768–1774 na stanowiskach sztabowych – uczestnik walk koło Riaboj Mogiły, Łargi, Kaługi i innych. W lipcu 1774 roku, dowodząc batalionem w bitwie pod wsią Szumy (obecnie Kutuzowka) na południe od Ałuszty został ranny i stracił prawe oko.

Na początku 1813 roku dowodził wojskami rosyjskimi w Polsce i Prusach z zadaniem ostatecznego rozgromienia wojsk Napoleona. Śmierć na tyfus przerwała wykonanie tych zadań. Ciało Kutuzowa zabalsamowano i przewieziono do Petersburga, gdzie został pochowany w soborze Kazańskim. W Bolesławcu, gdzie zmarł, król Fryderyk Wilhelm III wystawił Kutuzowowi w 1819 zabytkowy pomnik w formie żeliwnego obelisku.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org