Ludzie używali przypraw już 50 000 lat pne w Agadir w Maroko. Handel przyprawami – głównie cynamonem i pieprzem - rozwinął się w całej Azji Południowej i na Bliskim Wschodzie około 2000 pne, a w Azji Wschodniej handlowano wtedy ziołami i pieprzem. Egipcjanie używali ziół do balsamowania, a zapotrzebowanie jakie mieli, pobudziło światowy handel przyprawami. Słowo przyprawa pochodzi od francuskiego słowa „espice”, które przekształciło się w „epice”, będące łacińskim wyrazem odnoszącym się do wyglądu, rodzaju oraz typu.Już w 1000 roku pne w Chinach, Korei i Indiach medycyna oparta była na ziołolecznictwie.

Przyprawy były jednym z najbardziej pożądanych i drogich produktów dostępnych w Europie w czasach średniowiecza. Najbardziej popularne były: czarny pieprz, cynamon, kminek, gałka muszkatołowa, imbir i goździki. Przypisywana średniowiecznej medycynie teoria humoryzmu (od „humor” – limfa) wskazuje na to, że odpowiednia ilość przypraw i ziół w codziennej diecie jest niezastąpiona w zapewnieniu balansu poszczególnych typów limfy.

Przyprawy importowano z plantacji Azji i Afryki, co sprawiło że były bardzo drogie. Od VIII do XV wieku, Republika Wenecka oraz sąsiadujące z nią włoskie miasta-państwa miały monopol na handel przyprawami z Bliskiego Wschodu. Przyniósł on temu regionowi bogactwo. Szacuje się, że w okresie późnego średniowiecza, każdego roku do Europy Zachodniej importowano około 1.000 ton pieprzu i 1.000 ton innych popularnych przypraw.

Więcej informacji: www.przyprawowy.pl