Siedmiu mędrców – nazwa używana do określenia grupy wybitnych działaczy i reformatorów, działających w starożytnej Grecji pomiędzy końcem VII i połową VI wieku p.n.e. Mędrcy działali w czasach bezpośrednio poprzedzających pojawienie się filozofii. Sami nie byli filozofami, ale raczej mężami stanu, działaczami, prawodawcami, reformatorami życia społecznego. Głoszone przez nich mądrości życiowe wynikały nie tyle z systematycznych przemyśleń, ile z bogatego doświadczenia życiowego.

Trudno ustalić, jakie postaci historyczne zaliczane były przez Greków do grupy siedmiu najwybitniejszych mędrców – w zachowanych przekazach istnieją w tej kwestii rozbieżności i wymienianych jest więcej nazwisk. Według Platona mędrcami byli:

- Bias z Prieny,

- Solon,

- Pittakos z Mityleny,

- Tales z Miletu,

- Kleobulos z Lindos,

- Myzon z Chen,

- Chilon ze Sparty.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org