Dirk – szkocki długi sztylet o długości ostrza od sześciu do dwunastu cali (ok. 15 do 30 cm). Samo słowo dirk (w XVII wieku dork) wywodzi się najprawdopodobniej z niderlandzkiego, szwedzkiego i duńskiego słowa dolk, lub niemieckiego dolch, to zaś zostało zapożyczone z języków zachodniosłowiańskich, m.in. polskiego - tulich. Głownia sztyletu była najczęściej jedno lub 3/4 sieczna, płaska, czasem z 2-3 zbroczami sięgającymi połowy długości. Wykonywano je często ze złamanych rapierów, mieczy i innej długiej broni. Dirk był noszony zwykle jawnie, z przodu, centralnie na pasie, a w przypadku noszenia pełnego stroju góralskiego z torbą myśliwską sporran, u boku.

Sztylet pełnił ważną rolę w życiu członków klanu. Wielu górali nie mogło sobie pozwolić na kupno miecza czy później szkockiego rapiera, sztylet stanowił więc podstawową, najdostępniejszą broń. Angielscy okupanci po powstaniu 1745 r. zakazali posiadania broni białej i palnej, masowo rekwirowali miecze, rapiery i pałasze, sztylety najczęściej uniknęły konfiskat i stały się podstawową bronią górali. Szczególne znaczenie dla członków klanów miały przysięgi składane na sztylet. Dirk występuje też często w herbach szkockich rodów i godłach klanów.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org