Kandelabry-świeczniki wykonywane były głównie z metalu i znano je już w starożytności. Pod koniec XVII wieku popularne były dwuramienne, w XVIII trójramienne, a w XIX wykonywano też kilkunastoramienne. Świecznik był zbudowany z podstawy, trzonu i najczęściej zdejmowanej nastawy z ramionami. Rokokowe kandelabry charakteryzowały się trzonami w kształcie postaci lub plastycznie uformowanej rośliny, a w pierwszej połowie XIX wieku kariatydy trzymającej nastawę w uniesionych rękach.

Świecznik siedmioramienny (menora) stał się w starożytności symbolem judaizmu, z kolei świecznik dziewięcioramienny (chanukija) jest używany podczas żydowskiego święta Chanuka.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org