Kompozycja szachowa jest odrębną dziedziną szachów. Polega na stworzeniu na szachownicy sztucznego układu bierek, który zawiera interesującą ideę lub kombinację. Osobę układającą problemy i kompozycje szachowe nazywa się kompozytorem bądź problemistą. Problemy szachowe dzielą się na ortodoksyjne (dwuchodówki (zob. diagram 1), trzychodówki, wielochodówki, samomaty i maty pomocnicze) oraz nieortodoksyjne (problemy warunkowe, analityczne, z bajkowymi figurami, z innym układem szachownicy, z innymi zasadami gry, rekonstrukcje). Z założenia każdy problem szachowy ma tylko jedno rozwiązanie (chyba że autor wskaże inaczej).

Problemy szachowe klasyfikowane są także według ilości bierek. Gdy jest ich mniej niż osiem – mamy do czynienia z miniaturą, jeśli pomiędzy osiem i dwanaście – z problemem typu meredith. Pierwsze kompozycje szachowe powstały w połowie XIX wieku. W Polsce pionierem tej dziedziny był Józef Żabiński, który pierwsze zadania stworzył w 1890 roku. W 1956 r. Międzynarodowa Federacja Szachowa powołała do życia Komisję Kompozycji Szachowej. Pierwsze mistrzostwa świata w rozwiązywaniu zadań odbyły się w roku 1983. Jednym z najwybitniejszych zawodników na świecie w tej dyscyplinie jest Polak, Piotr Murdzia, który jest wielokrotnym mistrzem świata w rozwiązywaniu zadań szachowych.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org