Eufrat jest największą rzeką w południowo-zachodniej Azji, o długości 2781 km. Tworzy go zbieg dwóch rzek na terenie Turcji tj. Karasu i rzeki Murat. Górne odcinki Eufratu przepływają przez strome kaniony i wąwozy. Chabur, główny dopływ pochodzący z południowo-wschodniej Turcji, i rzeka Balikh łączą się z Eufratem we wschodniej Syrii.

Eufrat otrzymuje większość swojej wody w postaci opadów deszczu i topniejącego śniegu, co powoduje wzrost objętości w miesiącach od kwietnia do maja. Średni naturalny roczny przepływ Eufratu ustalono na podstawie zapisów z początku i połowy XX wieku. Jest toj 20,9 km sześciennych w Keban, 36,6 km sześciennych w Hīt i 21,5 km sześciennych w Hindi.

W całej historii Eufrat miał żywotne znaczenie dla tych, którzy żyją wzdłuż jego biegu. Dzięki budowie dużych elektrowni wodnych, systemów nawadniających i rurociągów zdolnych do transportu wody na duże odległości, o wiele więcej osób korzysta obecnie z rzeki w zakresie podstawowych udogodnień, takich jak energia elektryczna i woda pitna, niż w przeszłości. Jezioro Assad w Syrii jest najważniejszym źródłem wody pitnej dla miasta Aleppo, 75 kilometrów na zachód od doliny rzeki. Jezioro obsługuje również skromny państwowy przemysł rybny. Tama Haditha w Iraku za pośrednictwem odnowionej linii energetycznej dostarcza Bagdadowi energię elektryczną.

Więcej informacji: topflop.pl