Kilimandżaro – góra w Tanzanii, leżąca przy granicy z Kenią. Jest najwyższą górą Afryki i jednym z najwyższych samotnych masywów. W jego skład wchodzą trzy szczyty będące pozostałością po trzech wulkanach:

- szczyt Uhuru na wulkanie Kibo (Kilimandżaro) – 5895 m n.p.m.

- Mawenzi – 5150 m n.p.m.

- Shira – 3940 m n.p.m.

Według jednej z hipotez (wysnuł ją niemiecki misjonarz Johann Ludwig Krapf), nazwa Kilimandżaro pochodzi z połączenia dwóch słów języka tamtejszych plemion. Kilima oznacza słowo Góra, Njiaro zaś Karawanę.

Jeszcze przed przybyciem Europejczyków wokół masywów wulkanicznych mieszkały liczne koczownicze plemiona. Kilimandżaro wśród nizin było czymś niezwykłym dla tamtejszych mieszkańców. Budziło wśród nich grozę do tego stopnia, że nazwali go Górą złych duchów. Niektóre plemiona (np. Masajowie) oddawały boską cześć Górze światłości. Zainteresowanie wyżyną wzrosło dopiero w XIX wieku, gdy Tanganika, na terenie której znajdowała się wówczas Kilimandżaro, stała się kolonią niemiecką.

5 października 1889 roku, niemiecki kartograf pochodzący z Lipska, profesor Hans Meyer wraz ze swoim przewodnikiem austriakiem Ludwikiem Purtschellerem, stanęli na szczycie Kilimandżaro. Dosyć szybko zauważono walory turystyczne góry i już w 1898 roku wytyczono pierwszy szlak turystyczny, który prowadził na sam szczyt. W 1932 na zboczach powstało pierwsze schronisko. Pierwszym Polakiem, który zdobył Kilimandżaro był Antoni Jakubski, zoolog. Było to w 1910 roku.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org