Jak nazywa się ręcznie miotany pocisk powracający do rzucającego?

Bumerang – rodzaj ręcznie miotanego pocisku, stosowanego zarówno do polowań, jak i do walki. Obecnie służy także rywalizacji i rozrywce sportowej. Jego zasięg nie przekracza zwykle 150 m i jest zależny od typu i ciężaru bumerangu oraz siły i techniki rzucającego. Używana przez Aborygenów nazwa brzmi boo-mar-rang, czyli kij, który wraca.

Użycie bumerangów jest powszechnie kojarzone z australijskimi Aborygenami, ale tego typu broń była znana i używana także w innych kulturach, między innymi w Europie (np. u dawnych Germanów), Starożytnym Egipcie, pd.-wsch. Azji oraz Ameryce Śr. i Pn.. Aborygeni jako jedyni używali specjalnych lekkich bumerangów powracających do rzucającego. Najstarszy zachowany bumerang z Australii wykonano z drewna, a jego wiek określono na 10 tysięcy lat.

Bumerang rzuca się trzymając go pionowo, lub ewentualnie lekko przechylony w prawo (wbrew powszechnej opinii, że bumerangiem rzuca się poziomo, „na płask”). Celuje się na wprost, na przykład w jakiś obiekt. Bumerang rzucony prosto zaczyna lecieć po krzywej, która, jeżeli jest rzucony umiejętnie, zamyka się w okrąg. Bumerang dla osób praworęcznych rzuca się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, dla leworęcznych – zgodnie.