Jak nazywa się stan zaniku widocznych oznak życia organizmu, takich jak bicie serca, oddech czy krążenie krwi?

Śmierć kliniczna to zanik oznak życia, przede wszystkim akcji serca, tętna, oddechu oraz krążenia krwi. Od stanu śmierci biologicznej różni się tym, że podczas śmierci klinicznej nie ustaje praca mózgu (jego aktywność elektryczna), co można stwierdzić za pomocą badania EEG. Śmierć kliniczna jest stanem odwracalnym – funkcje życiowe można przywrócić za pomocą akcji reanimacyjnej.

Większość z osób, które przetrwały ten stan i wróciły do życia, twierdzi, że nie boi się od tej pory śmierci, ponieważ wie, że nie jest ona końcem, lecz raczej początkiem nowego, innego życia.

Historie osób, które wyszły ze stanu śmierci klinicznej, są podobne niezależnie od miejsca ich zamieszkania, poglądów, wykształcenia, wieku i rasy. Naukowcy i sceptycy twierdzą jednak, że doświadczenia takie są jedynie halucynacjami umierającego mózgu, które pojawiają się na skutek niedotlenienia układu nerwowego oraz zaburzenia pracy neuroprzekaźników spowodowanego zatruciem toksynami z nieprawidłowo przebiegających (na skutek niedotlenienia) procesów metabolicznych.