Jak nazywa się wielopiętrowa wieża z wieloma okapami, miejsce kultu?

Pagoda – w buddyjskiej architekturze sakralnej na Dalekim Wschodzie (Chiny, Korea, Nepal i Japonia) rodzaj wielokondygnacyjnej wieży, służącej do przechowywania relikwii. Stanowi jeden z budynków znajdujących się w zespole klasztoru buddyjskiego, oprócz innych budowli, takich jak sala zebrań, biblioteka itd. Wywodzi się pod względem funkcji od indyjskiej stupy, lecz architektonicznie bardziej od starożytnych chińskich wież obserwacyjnych.

Jako materiału do budowy w dawnych Chinach używano drewna, a nawet brązu, żelaza czy porcelany. Uderzającą cechą budowli chińskich jest naśladowanie form architektury drewnianej również w pagodach kamiennych. Najbardziej typowe dla Chin są jednak pagody ceglane. W okresie od V do VII w. pagody osiągały wysokość 50 m. Niekiedy osiągały nawet 100 m wysokości. Najwyższa zachowana do dziś pagoda Liaodi w prowincji Hebei ma 82 m wysokości.