Jak nazywa się zaburzenie, charakteryzujące się przekonaniem o nieestetycznej budowie własnego ciała?

Dysmorfobia dotyczy zaburzonego obrazu własnego ciała. Ogólnie możemy powiedzieć, iż jest to zaburzenie psychiczne, które charakteryzuje się przekonaniem o nieestetycznej budowie własnego ciała, co sprawia dyskomfort i utrudnia funkcjonowanie. Pacjenci z dysmorfofobią cierpią z powodu uporczywych i natrętnych myśli na temat wyimaginowanej wady.

Dysmorfofobia jest dość słabo poznana w porównaniu z innymi zaburzeniami psychicznymi. Pierwsze opisy chorych można odnaleźć w materiałach pochodzących z XIX wieku. Pierwszy przypadek został opisany przez Moselliego w 1886 roku, a następne przez Kraepelina i Freuda1. W 1980 roku zaburzenie to określono terminem: zaburzenie obrazu ciała i ujęto w Klasyfikacji Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego DSM III.

Uwaga chorego skupia się na wyobrażonym bądź rzeczywistym defekcie we własnym wyglądzie. Ten zwykle niezauważalny przez otoczenie mankament pacjent traktuje jak kluczowy problem. Poświęca mu większość myśli oraz swojej uwagi, co powoduje obniżone samopoczucie, dyskomfort. Zwykle uwaga pacjentów skupiona jest na twarzy, oczach czy nosie. Zaburzenie jednak może dotyczyć również m.in. skóry, włosów czy brzucha. Pacjent nie tylko ciągle myśli, lecz także zwykle często porusza dany problem w rozmowach.