Jak nazywał się ruch intelektualny i filozoficzny, który zdominował świat idei w Europie?

Oświecenie – nurt kulturalny oraz okres w historii Europy przypadający na koniec XVII wieku do początku XIX wieku, szerzący deizm, indyferentyzm religijny, naturalizm i krytykę Kościoła. W rozumieniu szerszym: epoka w dziejach kultury europejskiej między barokiem a romantyzmem ze sztandarowym dziełem encyklopedią powszechną i mottem: Miej odwagę być mądrym.

Wszystkie nazwy oddają przełomowy charakter tej epoki. Oświecony, czyli wyzwolony z wszelkich więzów, rozum ludzki ma być światłem rozjaśniającym drogę do poznania prawdy o świecie i człowieku, cechujący się:

- naturalizmem – przeciwnym wszelkiej nadprzyrodzoności, przez co ludzie Oświecenia poprzestawali jedynie na tym co można doświadczyć lub sprawdzić. Taka postawa sprzyjała między innymi rozwojowi nauk ekonomicznych i politycznych

- racjonalizmem – który uznaje tylko to co można udowodnić rozumem, przez co odrzucano objawienie boże a w miejsce chrześcijaństwa stawiano religię naturalną i prawo naturalne z deizmem czyli akceptacją Boga nie troszczącego się o świat

- optymizmem – przejawiającym się w wierze w naturalną dobroć człowieka i nieograniczony postęp opierający się na nieograniczonych możliwościach poznawczych rozumu ludzkiego

- reformizmem – dotyczącym zmian w życiu społecznym, religijnym, państwowym i politycznym, rezultatem czego było na przykład powstanie monarchii oświeconych i józefinizmu..