Bragança – portugalska dynastia królewska, panująca w latach 1640–1910 oraz w Brazylii od 1822 do 1889.

Dynastia wywodzi się z rodu książąt Bragança, bocznej linii dynastii Aviz, była tym samym daleką linią francuskich Kapetyngów. Pierwszym księciem Braganzy został w 1442 Alfons, książę Barcelos, młodszy syn króla Jana I, założyciela dynastii Aviz.

Ród szybko rósł w siłę. Pierwszy książę był najważniejszym doradcą swego nieletniego bratanka na tronie królestwa, Alfonsa V. Trzeci książę Bragança, Ferdynand II zginął z wyroku króla Jana II, który oskarżył go o zdradę po ujawnieniu korespondencji z królem Hiszpanii. Ziemie rodu zostały skonfiskowane, a Jaime (4-letniego syna Ferdynanda) wygnano do Kastylii. Następca Jana II, Manuel I Szczęśliwy w 1500 odwołał z wygnania swego krewnego, zwracając mu również tytuł i ziemie rodowe. Po powrocie Jaime rozkazał wznieść pałac w Vila Viçosa, który w XVII wieku stał się jedną z siedzib dynastii.

Szósty książę, Jan I poślubił księżniczkę Katarzynę, córkę księcia Guimarães Edwarda i Izabeli z Braganzów. Ojciec Katarzyny był młodszym bratem późniejszego króla Henryka I Kardynała. Z małżeństwa Jana i Katarzyny urodził się Teodozjusz II, siódmy książę, który zasłynął odwagą w bitwie pod Alcacer Quibir (1578), gdy miał jedynie 10 lat.

Więcej informacji: pl.wikipedia.org