Pierwszy raz temat związany z audio jakie współcześnie znamy pojawia się w roku 1857, kiedy to francuz Édouard-Léon Scott de Martinville dokonał pierwszego zapisu dźwięku swoim urządzeniem – fonoautografem. Zapisywał on wizualnie dźwięk poprzez tubę i membranę, która drgając poruszała rylcem – ten z kolei zapisywał ślad na papierowym cylindrze. Niestety, fonoautograf nie mógł odtworzyć formatu, który sam stworzył. Udało się to dopiero w 2008 roku, gdy amerykańska grupa naukowców przeglądając paryskie archiwa natrafiła na te nagrania. Następnie odtworzono je komputerowo. Nagranie pochodzące z 9 kwietnia 1860 roku zawierało francuską pieśń ludową „Au Clair de la Lune”.

Rok 1877 to pierwszy zapis dźwięku razem z jego odczytem. Urządzeniem zwanym fonografem dokonał tego Thomas Edison. Wzbudzona przychodzącym dźwiękiem membrana przekazywała drgania do igły żłobiącej śrubowy rowek w cynowej folii nałożonej na obracający się wałek. Ponowne przejście igły wzdłuż wyrytych na wałku rowków umożliwiało wprawienie w ruch innej membrany i przekazanie drgań w tubę głosową, tym samym odtwarzając dźwięk. Edison swój wynalazek zademonstrował 29 listopada 1877 r., a opatentował 19 lutego 1878 r. Głośnikiem i mikrofonem była duża lejkowata metalowa tuba, a sam wałek do zapisu wykonany był z cyny. Cynowa folia miała jedną wadę... nie można było robić kopii.

Więcej informacji: rms.pl