Ray Charles Robinson urodził się 23 września 1930 roku w Albany, Los Angeles. Pochodził z ubogiej rodziny, w czasach, gdy prawa były łamane, a czarna klasa pracująca była narażona na dyskryminację rasową. Matka Raya, Aretha, samotna kobieta z dwójką dzieci, zmagała się z wieloma trudnościami, pracując jako praczka i będąc jedyną żywicielką rodziny.

W wieku pięciu lat jego młodszy brat, George, zmarł w wyniku nieszczęśliwego wypadku domowego. Od tego momentu przyszły muzyk zaczął stopniowo tracić wzrok, a w wieku dziewięciu lat ślepota stała się faktem z powodu jaskry. W tamtych czasach, pochodząc z rodziny o ograniczonych zasobach, Ray nie miał dostępu do leczenia. W 1937 roku jego matka, Aretha, wysłała go do szkoły dla dzieci z niepełnosprawnościami w St. Augustine.

Ray, samouk gry na pianinie, pewnego dnia odkrył, że ktoś w jego szkole tworzy wibracje, które na zawsze go zafascynowały. Zbliżył się, usiadł przy pianinie i zaczęła się magia.

Stał się jedną z najważniejszych postaci muzyki XX wieku. Jego repertuar obejmował tradycyjny blues i gospel, a także jazz i soul, w którym rozwijał oszałamiającą karierę. Trudno sklasyfikować jego setki nagrań, być może ze względu na eklektyzm, który zawsze go charakteryzował. W trakcie swojej długiej kariery zdobył dwanaście nagród Grammy.

Więcej informacji: historia-biografia.com